ამ საკითხთან შეხება გადამაწყვეტინა არა მხოლოდ COVID 19 უაღრესად ფართო გავრცელებამ საქართველოში არამედ, წინაგულთა ფიბრილაციის (წფ) დაავადების მქონე იმ პაციენტების მიმართ,რომლებსაც ჰქონდათ წფ COVID 19 განვითარებამდე ან განუვითარდათ კორონავირუსით ინფიცირების შემდეგ - სუმბურულმა და არაერთგვაროვანმა მიდგომამ როგორც ჰოსპიტალებში აგრეთვე ჯანდაცვის პირველად რგოლში. შევეცადე თავი მომეყარა იმ მონაცემებისთვის და აზრებისთვის რომლის გამოტანა უკვე შეძლეს ექიმებმა COVID 19 არსებობის პერიოდში. ამ საკითხის გარშემო სწორი გადაწყვეტილებების მიღებას განსაკუთრებული მნიშვნელობა ენიჭება, რადგან ექიმის თითქოსდა უმნიშვნელო შეცდომა შეიძლება პაციენტს სიცოცხლის ფასად დაუჯდეს.
რა თქმა უნდა აქ მოცემული სამედიცინო რჩევები, არ წარმოადგენს საყოველთაო გაიდლაინით განტკიცებულ უნივერსალურ რეკომენდაციებს, რადგან დამყარებულია მცირე რაოდენობის კვლევებზე და დაკვირვებაზე, მაგრამ იმედი მაქვს კარდიოლოგებს, ოჯახის ექიმებს უფრო მეტ დამაჯერებლობას მისცემს ასეთი პაციენტების მართვაში.
მიუხედავად აქ მოცემული რჩევებისა, ამ კატეგორიის პაციენტების მკურნალობა უნდა მოხდეს ინდივიდუალურად, თითოეული პაციენტის სპეციფიკურობის გათვალისწინებით.
